மோப்பக் குழையும் அனிச்சம் முகந்திரிந்து
நோக்கக் குநழ்யும் விருந்து. 90
Anicham smelt withers: like that A wry-faced look withers the guest
தொட்டு மோந்து பார்த்த அளவில் அனிச்சப்பூ வாடும்; நம் முகம் வேறுபட்டுப் பார்த்த அளவில் விருந்து வாடும்.
- சாலமன் பாப்பையா
அனிச்சம் எனப்படும் பூ, முகர்ந்தவுடன் வாடி விடக் கூடியது அதுபோல் சற்று முகங்கோணி வரவேற்றாலே விருந்தினர் வாடிவிடுவர்
- மு.கருணாநிதி
அனிச்சப்பூ மோந்தவுடன் வாடிவிடும்: அதுபோல் முகம் மலராமல் வேறு பட்டு நோக்கியவுடன் விருந்தினர் வாடி நிற்பார்.
- மு.வரதராசனார்
As the Anicham flower fades in smelling, so fades the guest when the face is turned away
- Unknown
Kural 90 emphasizes the importance of hospitality and the subtleties of body language in welcoming guests. It uses the metaphor of the Anicham flower, which is known to wilt quickly once plucked and smelled, to convey how the warmth of a guest's reception can quickly fade when the host's face shows signs of unwelcome or indifference.
The verse illustrates that just as the Anicham flower loses its vitality and appeal when it is handled without care or appreciation, a guest's comfort and sense of welcome can also diminish when they perceive a lack of genuine hospitality from the host. This can be as subtle as the host turning their face away, which can be interpreted as a sign of disinterest or discomfort.
In a broader context, the verse is a reminder of the cultural importance placed on hospitality in Tamil society, where guests are considered as gods ('athithi devo bhava'). It underscores the need for genuine warmth and respect in one's interactions with others, whether they are guests in our homes or people we meet in our daily lives.
The verse thus teaches us the importance of being a gracious host and treating our guests with kindness and respect. It also highlights the significance of non-verbal cues in communication and how our body language can deeply affect the feelings and comfort of those around us.
- ChatGPT 4