ஒருவனுக்கு நன்மை வரும் போது காரணம் இருந்தாலும் மனவேறுபாடு கொள்ள மாட்டான்.தனக்குத் தானேகேட்டை விளைவிக்க எண்ணுபவன், காரணம் இல்லாவிட்டாலும் மனவேறுபாடு கொள்ள எண்ணுவான்.

ஒருவன் தனக்கு நன்மை வரும்போது மாறுபாட்டை நினைக்காமலே இருப்பான் ஆனால் தனக்குத் தானே கேடு தேடிக் கொள்வதென்றால் அந்த மாறுபாட்டைப் பெரிதுபடுத்திக் கொள்வான்

ஒருவன் தனக்கு ஆக்கம் வரும்போது இகலைக் கருதமாட்டான், தனக்கு கேடு தருவிக்கொள்ளும் போது அதனை எதிர்த்து வெல்லக் கருதுவான்.

At the approach of wealth one will not think of hatred (but) to secure one's ruin, one will look to its increase

This couplet from Thirukkural speaks about human nature, particularly about how people perceive and react to fortune and adversity. It essentially suggests that when wealth or good fortune comes to a person, they tend not to harbor any enmity or hatred. They are likely to be more forgiving, considerate, and less focused on their differences with others because their immediate needs and desires are fulfilled. However, the second half of the couplet warns that when the same person is faced with adversity or misfortune, their perspective changes. They are more prone to magnify any differences, conflicts, or animosity, sometimes even without a valid cause. This is often because they are looking for someone to blame for their misfortune or are trying to protect what little they have left. The verse ultimately serves as a reminder to maintain equanimity and fairness in all circumstances, irrespective of personal fortune or misfortune.