நம் பகைவர் நம்முடன் நண்பராக வாழும் காலம் வந்தால் நாமும் அவருடன் முகத்தால் நட்புக் கொண்டு மனத்தால் அந்நட்பை விட்டுவிட வேண்டும்.

பகைவருடன் பழகிடும் காலம் வருமேயானால் அகத்தளவில் இல்லாமல் முகத்தளவில் மட்டும் நட்புச் செய்து பின்னர் நட்பையும் விட்டுவிட வேண்டும்

பகைவர் நண்பராகும் காலம் வரும் போது முகத்தளவில் நட்பு கொண்டு அகத்தில் நட்பு நீங்கி வாய்ப்புக் கிடைத்த போது அதையும் விட வேண்டும்.

When one's foes begin to affect friendship, one should love them with one's looks, and, cherishing no love in the heart, give up (even the former)

Kural 830 provides wisdom on dealing with foes who suddenly start to behave as friends. It suggests that one should always remain cautious and discerning in such situations. The verse advises that if an enemy appears to turn into a friend, one should reciprocate their friendly gestures on the surface, but keep their heart devoid of any affection towards them. This does not mean to harbor ill-will or resentment, rather it's a reminder to be mindful and not let the guard down completely, considering their past animosity. The underlying message here is about prudence and discretion in relationships, especially when dealing with those who have shown hostility in the past. It cautions that appearances can be deceptive and we should not let momentary friendliness overshadow the history of enmity. Once the time of feigned friendship passes, the verse advises to let go of even the superficial friendship that was maintained. This is not promoting unfriendliness, but a reminder to maintain a safe emotional distance from those who have proven to be unreliable or harmful in the past, thereby protecting oneself from potential harm or betrayal. In essence, this Kural advises discernment, caution, and emotional intelligence in handling complex interpersonal relationships.