வெளியில் நண்பராய்ப் பெரிதுபடக் காட்டி, மனத்தே நம்மை இகழ்ந்து மகிழ்பவரை நாமும் வெளியில் அவரைச் சிரிக்க வைத்து, மனத்தே அம்மகிழ்ச்சி அழியும்படி போலி நண்பராகலாம்.

வெளித்தோற்றத்திற்கு நண்பரைப்போல் நகைமுகம் காட்டி மகிழ்ந்து, உள்ளுக்குள் பகையுணர்வுடன் இகழ்பவரின் நட்பை, நலிவடையுமாறு செய்திட நாமும் அதே முறையைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும்

புறத்தே மிகுதியாக நட்புத் தோன்றச் செய்து அகத்தில் இகழ்கின்றவரைத் தாமும் அந் நட்பில் நகைத்து மகிழுமாறு செய்து அத் தொடர்பு சாகுமாறு நடக்க வேண்டும்.

It is the duty of kings to affect great love but make it die (inwardly); as regard those foes who shew them great friendship but despise them (in their heart)

Kural 829 is a reflection on political acumen and diplomacy. It suggests that a ruler or leader should outwardly display great affection and friendship towards those who, despite appearing friendly, harbour ill-will or contempt towards them. However, inwardly, the ruler should be aware of this deceit and work to neutralize any potential harm from such individuals. This verse is essentially about the strategy of dealing with hidden enemies who masquerade as friends. It emphasizes the importance of maintaining a facade of friendship to keep the enemy at ease, while internally being aware and prepared for their deceit. The broader moral lesson here is about discernment and wisdom in relationships, especially in situations of power and leadership. It is a call to be vigilant and wise, to see beyond outward appearances, and to protect oneself from hidden harm. In the context of everyday life, this verse can be interpreted as a reminder to exercise discernment in our relationships, to be aware of the potential for deceit, and to handle such situations with grace and wisdom.