விருந்து புறத்ததாத் தானுண்டல் சாவா
மருந்தெனினும் வேண் டற்பாற் றன்று. 82
To keep out guests cannot be good Albeit you eat nector-like food
விருந்தினர் வீட்டிற்கு வெளியே இருக்கத் தான் மட்டும் தனித்து உண்பது, சாவைத் தடுக்கும் மருந்தே என்றாலும், விரும்பத் தக்கது அன்று
- சாலமன் பாப்பையா
விருந்தினராக வந்தவரை வெளியே விட்டுவிட்டுச் சாகாத மருந்தாக இருந்தாலும் அதனைத் தான் மட்டும் உண்பது விரும்பத் தக்க பண்பாடல்ல
- மு.கருணாநிதி
விருந்தினராக வந்தவர் வீட்டின் புறத்தே இருக்கத் தான் மட்டும் உண்பது சாவாமருந்தாகிய அமிழ்தமே ஆனாலும் அது விரும்பத்தக்கது அன்று
- மு.வரதராசனார்
It is not fit that one should wish his guests to be outside (his house) even though he were eating the food of immortality
- Unknown
Kural 82 emphasizes on the moral value of hospitality, asserting that it is not appropriate to eat alone while one's guests are outside, even if the meal is as precious as a life-giving elixir. The verse highlights the importance of sharing and treating guests with respect and generosity.
In Tamil culture, guests are considered as gods (Atithi Devo Bhava) and are to be treated with the utmost respect and hospitality. Even if the host has food that could grant immortality, it is seen as ethically wrong to consume it alone while the guests are waiting outside. The underlying principle of this verse is the virtue of sharing and being considerate of others' needs. It underscores the belief that the joy of eating increases manifold when shared with others.
So, this verse is a call for selflessness and generosity, advocating that one should always consider the well-being and comfort of their guests before their own, regardless of the circumstances.
- ChatGPT 4