தமக்குப் பயனிருந்தால் நட்புக் கொண்டும், பயன் இல்லை என்றால் நட்பை விலக்கியும் வாழ்வதில் தமக்கு இணை இல்லாதவராய் இருப்பாரின் நட்பைப் பெற்றென்ன இழந்தென்ன?

தமக்குப் பயன்கிடைக்கும்போது நண்பராக இருந்துவிட்டு பயனில்லாதபோது பிரிந்து விடுகின்றவர்களின் நட்பு, இருந்தால் என்ன? இழந்தால்தான் என்ன?

தமக்கு பயன் உள்ள போது நட்பு செய்து பயன் இல்லாத போது நீங்கிவிடும் தகுதியில்லாதவரின் நட்பைப் பெற்றாலும் என்ன பயன், இழந்தாலும் என்ன பயன்.

Of what avail is it to get or lose the friendship of those who love when there is gain and leave when there is none ?

Kural 812 is a poignant expression about the nature of fair-weather friends. This verse questions the value of forming or losing associations with individuals who only show friendship when there is a potential benefit for them, and abandon you when there is nothing to gain. The verse points out the fickle nature of such people, highlighting that their friendship is not based on mutual respect or affection, but rather on selfish motives. It essentially acts as a cautionary note, urging one to examine the motive behind the friendships they form. The verse underscores the importance of genuine and steadfast friendships that stand the test of time and circumstances. It implies that friendships based on convenience or personal gain are not worth having or losing sleep over their loss. It encourages individuals to value those who stick by their side through thick and thin, and not to be swayed by those who only show up when it suits them. This verse is a timeless reminder of the importance of authentic relationships in our lives.