ஒருவனோடு நட்புக் கொள்வது சிரித்து மகிழ மட்டும் அன்று; நண்பனிடம் வேண்டாத செயல் இருக்கக் கண்டபோது விரைந்து கண்டித்துப் புத்தி சொல்வதற்கும் ஆம்.

நட்பு என்பது சிரித்து மகிழ்வதற்காக அல்ல; நண்பர்கள் நல்வழி தவறிச் செல்லும்பொழுது இடித்துரைத்துத் திருத்துவதற்காகும்

நட்புச் செய்தல் ஒருவரோடு ஒருவர் சிரித்து மகிழும் பொருட்டு அன்று, நண்பர் நெறிக்கடந்து செல்லும் போது முற்ப்பட்டுச் சென்று இடித்துரைப்பதற்காகும்.

Friendship is to be practised not for the purpose of laughing but for that of being beforehand in giving one another sharp rebukes in case of transgression

Kural 784 essentially underscores the true essence of friendship. It emphasizes that friendship isn't merely about sharing laughter and enjoying good times together. The real purpose of friendship lies not in the surface-level pleasantries, but in the ability to reprimand or correct one another when they stray off the right path. The verse suggests that in true friendship, one should be willing to offer "sharp rebukes" if a friend commits a wrong or transgresses against moral or social norms. This act of rebuke is not done out of hostility, but out of the genuine concern for the friend's well-being and desire to see them improve. This is what sets apart a real friend from a mere acquaintance - the courage to point out faults and the caring intention to help the friend rectify them. In a broader interpretation, this verse signifies that friendships are not just for sharing happy moments, but more importantly, they are for helping each other grow and become better individuals. It underscores the need for honesty, accountability, and constructive criticism in a true friendship. It appreciates the value of those friends who are willing to confront us with our faults and guide us towards self-improvement.