பிறை, நாளும் வளர்வதுபோல, அறிவுடையார் நட்பு வளரும்; முழு நிலவு தேய்வது போலப் பேதைகளின் நட்பு தேயும்.

அறிவுள்ளவர்களுடன் கொள்ளும் நட்பு பிறைநிலவாகத் தொடங்கி முழுநிலவாக வளரும், அறிவில்லாதவர்களுடன் கொள்ளும் நட்போ முழுமதிபோல் முளைத்துப் பின்னர் தேய்பிறையாகக் குறைந்து மறைந்து போகும்

அறிவுடையவரின் நட்பு பிறை நிறைந்து வருதல் போன்ற தன்மையுடையது, அறிவில்லாதவரின் நட்பு முழுமதி தேய்ந்து பின் செல்லுதல் போன்ற தன்மையுடையன.

The friendship of the wise waxes like the new moon; (but) that of fools wanes like the full moon

Kural 782 speaks about the nature of friendship when formed with the wise and the foolish. The verse compares the friendship with wise people to the waxing phase of the moon, where it grows from a tiny crescent to a full moon, indicating that such relationships gradually flourish, deepen, and become more substantial over time. It signifies that the bond with intelligent individuals tends to mature and strengthen progressively, offering more value, understanding, and satisfaction as time passes. On the other hand, friendships with foolish people are compared to the waning phase of the moon, which gradually diminishes from a full moon to a new moon. Such relationships, much like the dwindling moon, start strong but eventually fade and decrease in value. This comparison infers that a relationship with an unwise person, despite an enthusiastic or promising start, can gradually lose its worth, becoming less satisfying and potentially detrimental. The essence of this verse is to convey the idea that the quality of our friendships, like the phases of the moon, is significantly determined by the wisdom or folly of those we choose to associate with. Hence, it emphasizes the importance of discernment in choosing our companions.