பகைவரைச் சினந்து பார்க்கும் கண், அவர்கள் எறியும் வேலைப் பார்த்து மூடித் திறந்தாலும், சிறந்த வீரர்க்கு அதுவே புறங் கொடுத்தலாகும்.

களத்தில் பகைவர் வீசிடும் வேல் பாயும்போது விழிகளை இமைத்து விட்டால்கூட அது புறமுதுகுகாட்டி ஓடுவதற்குஒப்பாகும்

பகைவரை சினந்து நோக்கியக் கண், அவர் வேலைக் கொண்டு எறிந்த போது மூடி இமைக்குமானால், அது வீரமுடையவர்க்குத் தோல்வி அன்றோ.

Is it not a defeat to the valiant to wink and destroy their ferocious look when a lance in cast at them (by their foe) ?

Kural 775 is a reflection on courage and fearlessness, especially in the face of danger. The verse suggests that for the truly valiant, even the reflexive act of blinking or flinching when a weapon is hurled at them by their enemy is considered a defeat. The verse indicates the high standards of bravery and fearlessness expected from valiant warriors. The cultural context here is the valorization of bravery in traditional Tamil society, where warriors were expected to face danger unflinchingly. The moral interpretation of this verse could be the expectation of fearlessness and unwavering commitment in the face of adversity, not just in the battlefield, but in life's struggles as well. However, the verse is not advocating recklessness. Instead, it emphasizes the mental fortitude and courage required when dealing with threats or challenges, a quality that is highly revered in warriors and leaders. Even the smallest sign of fear or hesitation, like blinking at the sight of an incoming threat, is seen as a sign of weakness or defeat. Therefore, this verse underscores the necessity of courage, stoicism, and resilience in the face of adversity.