தன் மக்கள் சிரமப்படாமல் இருக்க அதிக உற்பத்தியைத் தருவதே நாடு என்று நூலோர் கூறுவர்; தேடிவருந்திப் பெறும் நிலையில் இருப்பது நாடு அன்று.

இடைவிடாமல் முயற்சி மேற்கொண்டு வளம் பெறும் நாடுகளைவிட, இயற்கையிலேயே எல்லா வளங்களையும் உடைய நாடுகள் சிறந்த நாடுகளாகும்

முயற்சி செய்து தேடாமலேயே தரும் வளத்தை உடைய நாடுகளைச் சிறந்த நாடுகள் என்று கூறுவர், தேடிமுயன்றால் வளம் தரும் நாடுகள் சிறந்த நாடுகள் அல்ல.

The learned say that those are kingdom whose wealth is not laboured for, and those not, whose wealth is only obtained through labour

The Kural 739 speaks about the true wealth and prosperity of a kingdom. According to this verse, the best kind of kingdom is one where wealth is abundant naturally, without the need for strenuous labor or exhaustive efforts. This could mean a kingdom rich in natural resources, fertile lands, and prosperous trades that do not require overworking of its people. Contrarily, a kingdom that solely depends on labor-intensive efforts for wealth is not considered as prosperous. This could be due to the hardships and toil its people must undergo, which might lead to dissatisfaction, unrest, and lower living standards, despite any apparent wealth. In essence, the verse emphasizes that a kingdom's true wealth is not just measured by its material prosperity, but by the ease and quality of life it offers to its citizens. An ideal kingdom is one where its wealth is sustainable and is obtained without causing undue hardship to its people.