தன்னிலும் மேலான தனக்குச் சமமான அறிஞர் கூடியுள்ள அவையில் தன் நூல் அறிவும் சொல்வன்மையும் வெளிப்படப் பேசுக; தன் அறிவிலும் குறைவான மக்கள் கூடியுள்ள அவையில் அவருக்கு விளங்கும்படி இறங்கிப் பேசுக.

அறிவாளிகளுக்கு முன்னால் அவர்களையொத்த பாலின் தூய்மையுடன் விளங்கும் அறிஞர்கள், அறிவில்லாதவர்கள் முன்னால் வெண்சுண்ணாம்பு போல் தம்மையும் அறிவற்றவர்களாய்க் காட்டிக் கொள்ள வேண்டும்

அறிவிற் சிறந்தவரின் முன் தானும் அறிவிற் சிறந்தவராக நடந்து கொள்ள வேண்டும், அறிவில்லாதவர் முன் தாமும் வெண் கண்ணம் போல் அறிவில்லாதவராய் இருக்க வேண்டும்.

Ministers should be lights in the assembly of the enlightned, but assume the pure whiteness of mortar (ignorance) in that of fools

This verse from Thirukkural is about the tact of a wise minister or advisor. It advises that in the assembly of enlightened or learned people, ministers should shine bright with their wisdom and knowledge, just like a light illuminating a room. They should use their intellect, experience, and understanding to contribute valuable insights, echoing the intelligence of the group. On the other hand, when in the company of those who are less knowledgeable or unenlightened, the ministers should exercise caution and humility. They should not flaunt their knowledge, but rather present themselves as if they are ignorant, much like the pure whiteness of a mortar that doesn't reflect any color. This is not about deceiving others, but about understanding the audience and behaving in a manner that doesn't intimidate or alienate them. Essentially, the verse emphasizes the importance of adaptability and flexibility in communication, which are crucial qualities for someone in a position of influence or power. It teaches that wisdom is not just about accumulating knowledge, but also about knowing when and how to use it appropriately.