காக்கை கரவா கரைந்துண்ணும் ஆக்கமும்
அன்னநீ ரார்க்கே உள. 527
The crows hide not; thy call and eat Welfare abides a man of heart
பொருட்பால்அரசியல்சுற்றந் தழால்
காக்கை தன் உணவை மறைக்காமல், தன் இனத்தைச் சத்தமிட்டு அழைத்து உண்ணும்; இதுபோன்ற குணம் உடையவர்க்கே செல்வமும் உள ஆகும்.
- சாலமன் பாப்பையா
தனக்குக் கிடைத்ததை மறைக்காமல் தனது சுற்றத்தைக் கூவி அழைத்துக் காக்கை உண்ணும் அந்தக் குணம் உடையவர்களுக்கு மட்டுமே உலகில் உயர்வு உண்டு
- மு.கருணாநிதி
காக்கை (தனக்கு கிடைத்ததை) மறைத்து வைக்காமல் சுற்றத்தைக் கூவி அழைத்து உண்ணும். ஆக்கமும் அத்தகைய இயல்பு உடையவர்க்கே உண்டு.
- மு.வரதராசனார்
The crows do not conceal (their prey), but will call out for others (to share with them) while they eat it; wealth will be with those who show a similar disposition (towards their relatives)
- Unknown
Kural 527 emphasizes the virtue of sharing and generosity, using the behavior of crows as a metaphor. Crows are known to call out to their own kind when they find food, inviting them to share the meal instead of hoarding it for themselves. The principle here is straightforward: just as crows share their food with others, people who willingly share their wealth and resources with their kin and community will be the ones to enjoy prosperity. This verse underscores the importance of generosity and community spirit in Tamil culture. It suggests that those who hoard or hide their wealth will not truly prosper. The true measure of wealth, according to this verse, is not in the accumulation of resources, but in the willingness to share them. By equating generosity with prosperity, Valluvar emphasizes that wealth should be used for the benefit of others, particularly one's relatives and community. In a broader sense, this verse encourages us to cultivate a spirit of giving, suggesting that altruism is not just a moral virtue, but also a path to personal growth and prosperity. The sharing spirit of the crows serves as a reminder that we are part of a larger community, and our actions should reflect this interconnectedness.
- ChatGPT 4