அறத்தைச் செய்வதால் வரும் பயன் இது என்று நூல்களைக் கொண்டு மெய்ப்பிக்க வேண்டியது இல்லை. பல்லக்கைத் தூக்கிச் செல்பவனையும் அதில் பயணிப்பவனையும் கண்ட அளவில் பயனை அறியலாம்.

அறவழியில் நடப்பவர்கள் பல்லக்கில் உட்கார்ந்து செல்பவர்களைப் போல வாழ்க்கையில் வரும் இன்ப துன்பங்கள் இரண்டையும் எளியவாகக் கருதி மகிழ்வுடன் பயணத்தை மேற்கொள்வார்கள் தீய வழிக்குத் தங்களை ஆட்படுத்திக் கொண்டவர்களோ பல்லக்கைத் தூக்கிச் சுமப்பவர்களைப் போல இன்பத்திலும் அமைதி கொள்ளாமல், துன்பத்தையும் தாங்கிக் கொள்ளும் மனப்பக்குவமின்றி வாழ்வையே பெரும் சுமையாகக் கருதுவார்கள்

பல்லக்கை சுமப்பவனும் அதன்மேலிருந்து ஊர்ந்து செல்லுவோனுமாகிய அவர்களிடையே அறத்தின் பயன் இஃது என்று கூறவேண்டா.

The fruit of virtue need not be described in books; it may be inferred from seeing the bearer of a palanquin and the rider therein

This Kural emphasizes the evident outcomes of virtuous and non-virtuous conducts by drawing an analogy with the palanquin bearer and the rider. The Kural does not necessitate books to describe the fruits of virtue, as it is apparent in real-life experiences. The bearer of the palanquin here represents individuals who follow unethical paths, resulting in hardship and burden. The burdensome task of carrying the palanquin symbolises the hardships and sufferings they bear as a result of their non-virtuous actions. They struggle, much like the palanquin bearer struggles under the weight of his load. On the other hand, the person riding the palanquin symbolises those who adhere to the path of righteousness. They enjoy the comforts and privileges of their virtuous actions, just as the rider enjoys the ease of travel in the palanquin. In essence, this Kural demonstrates the contrasting outcomes of ethical and unethical behaviours. It encourages the path of virtue by illustrating the tangible benefits and comforts it brings, while also warning against the path of vice by highlighting the hardships it brings.