முதுமையில் செய்யலாம் என எண்ணாமல் இப்போதே அறத்தைச் செய்க; அந்த அறம் நாம் அழியும் போது தான் அழியாமல் நமக்கு துணை ஆகும்.

பிறகு பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று நாள் கடத்தாமல் அறவழியை மேற்கொண்டால் அது ஒருவர் இறந்தபின் கூட அழியாப் புகழாய் நிலைத்துத் துணை நிற்கும்

இளைஞராக உள்ளவர், பிற்காலத்தில் பார்த்து கொள்ளலாம் என்று எண்ணாமல் அறம் செய்ய வேண்டும். அதுவே உடல் அழியும் காலத்தில் அழியா துணையாகும்.

Defer not virtue to another day; receive her now; and at the dying hour she will be your undying friend

Kural 36 is a profound verse that emphasizes the importance of practicing virtue immediately, without procrastination. It strongly advocates that one should not delay performing virtuous deeds thinking there will always be a tomorrow. The verse impresses upon us the uncertainty of life and the inevitability of death, urging us to embrace morality and righteousness in the present moment. The verse metaphorically presents virtue as a friend who will remain loyal and supportive even at the time of our death, when all else perishes. This friend, the virtue we practiced during our lifetime, will not abandon us but will stand as a testament to our character, leaving behind an undying legacy. The Kural highlights the transient and ephemeral nature of material possessions and earthly relations, which cannot accompany us beyond death. In contrast, the virtues we cultivated and the good deeds we performed during our lifetime endure, offering solace, comfort, and an enduring reputation even after we depart from this world. Thus, the Kural urges us to engage in virtuous deeds without delay, as they will serve as our eternal companions. In essence, this Kural verse is a wake-up call to each one of us to lead a virtuous life without postponing good deeds to an uncertain future, reminding us of the impermanent nature of life and the eternal value of virtue.