பொருள்களின் மீதுள்ள பற்றைத் துறந்தபின் வந்து சேரும் இன்பங்கள் பல; இன்பங்களை விரும்பினால் துறவு கொள்க.

ஒருவனைத் துன்பம் துளைத்தெடுக்காமல் இருக்க எல்லாம் இருக்கும் போதே அவற்றைக் துறந்து விடுவானேயானால், அவன் உலகில் பெறக்கூடிய இன்பங்கள் பலவாகும்

துன்பமில்லாத நிலைமை வேண்டுமானால் எல்லாப் பொருள்களும் உள்ள காலத்திலேயெ துறக்க வேண்டும்,துறந்த பின் இங்குப் பெறக்கூடும் இன்பங்கள் பல.

After a man has renounced (all things), there will still be many things in this world (which he may enjoy); if he should desire them, let him, while it is time abandon (the world)

Kural 342 is a profound verse that propounds a key principle of renunciation and detachment. It suggests that if a person desires a life free from suffering and wishes to experience the manifold joys that life has to offer, they should renounce their attachment to material possessions and worldly desires. This could be a reference to the Buddhist and Hindu concept of detachment where one is encouraged to let go of the cravings for worldly objects to attain inner peace and true happiness. In this verse, Valluvar, the author, emphasizes that renunciation should occur while one is still able to enjoy worldly pleasures, implying that it should not be a forced action in the face of inability or despair, but rather a conscious choice made in pursuit of a higher state of being. Once a person renounces these desires and attachments, they open themselves up to greater and more profound experiences of joy that are not tied to physical or material possessions. The joy that comes from detachment is not transient or conditional, but rather, it is enduring and unconditional. This verse encourages individuals to reflect upon the transient nature of worldly pleasures and to seek a deeper, more enduring state of happiness through detachment and renunciation.