நாடக அரங்கிற்கு கூட்டம் வருவது போல் சிறுகச் சிறுக செல்வம் சேரும். நாடகம் முடிந்ததும கூட்டம் கலைவது போல் மொத்தமாய்ப் போய்விடும்.

சேர்த்து வைத்த பணமும் சொத்தும் ஒருவரை விட்டுப் போவது, கூத்து முடிந்ததும் மக்கள் அரங்கத்தை விட்டுக் கலைந்து செல்வதைப் போன்றதாகும்

பெரிய செல்வம் வந்து சேர்தல், கூத்தாடும் இடத்தில் கூட்டம் சேர்வதைப் போன்றது, அது நீங்கிப் போதலும் கூத்து முடிந்ததும் கூட்டம் கலைவதைப் போன்றது.

The acquisition of wealth is like the gathering together of an assembly for a theatre; its expenditure is like the breaking up of that assembly

Kural 332 uses the analogy of a theatre assembly to illustrate the transient nature of wealth. Just as a crowd gathers to watch a performance and disperses once it ends, wealth accumulates and dissipates in a similar manner. In the first half of the Kural, Valluvar compares the acquisition of wealth to the gathering of an audience for a theatre performance. This signifies that wealth, like the crowd, is amassed over time. It doesn't appear magically, but is accumulated through consistent effort and dedication. The second half of the Kural likens the expenditure of wealth to the dispersing of the theatre assembly post the performance. This implies that wealth, once spent, cannot be reclaimed, just like the audience can't be brought back once the show is over. It also suggests that wealth is meant to be spent and should not be hoarded unnecessarily. In essence, this Kural serves as a reminder of the transient nature of wealth and advises us to manage it wisely. It emphasizes the need to strike a balance between earning and spending, to ensure a stable and secure life.