உலகத்து இருட்டைப் போக்கும் விளக்குகள், விளக்கு ஆகா; பொய் சொல்லாமை என்னும் விளக்கே சான்றோர்க்கு விளக்கு ஆகும்.

புறத்தின் இருளைப் போக்கும் விளக்குகளைவிட அகத்தின் இருளைப் போக்கும் பொய்யாமை எனும் விளக்கே ஒருவனை உயர்ந்தோன் எனக் காட்டும் ஒளிமிக்க விளக்காகும்

(புறத்தில் உள்ள இருளை நீக்கும்) விளக்குகள் எல்லாம் விளக்குகள் அல்ல, சான்றோர்க்கு (அகத்து இருள் நீக்கும்) பொய்யாமையாகிய விளக்கே விளக்கு ஆகும்.

All lamps of nature are not lamps; the lamp of truth is the lamp of the wise

Kural 299 delves into the metaphorical concept of light and darkness in a person's character. The verse states that not all lights that illuminate the physical world are truly lamps. Instead, it emphasizes that the real lamp for the wise is the light of truthfulness. The light in this context refers to the virtues and good qualities that a person possesses. The darkness, on the other hand, represents ignorance, deceit, and falsehood. The lamps that dispel the darkness in the physical world can only illuminate our surroundings but cannot penetrate the darkness of ignorance and deceit within our hearts and minds. The "lamp of truth" here refers to the virtue of honesty or truthfulness. This "lamp" dispels the inner darkness of falsehood, leading to enlightenment. The verse suggests that being truthful is the real illumination that makes a person wise. It is the light that guides us on the right path and helps us discern right from wrong. Therefore, the verse underlines the importance of truthfulness, stating that it is the ultimate light that leads to wisdom. It suggests that being honest and truthful is more important than any other worldly knowledge or materialistic light, as it enlightens our inner self and guides us towards right action and thought.