தன் மீது தன் நெஞ்சமே குற்றம் சொல்லுமானால் மேலான நிலையினால் வரும் பலன்தான் என்ன?

தன் மனத்திற்குக் குற்றம் என்று தெரிந்தும்கூட அதைச் செய்பவர், துறவுக்கோலம் பூண்டிருப்பதால் எந்தப் பயனும் இல்லை

தன் மனம் தான் அறிந்த குற்றத்தில் தங்குமானால் வானத்தைப் போல் உயர்ந்துள்ள தவக்கோலம் ஒருவனுக்கு என்ன பயன் செய்யும்.

What avails an appearance (of sanctity) high as heaven, if his mind suffers (the indulgence) of conscious sin

This verse, Kural 272, underscores the importance of inner purity over external appearances. It argues that no matter how high and sanctified one's outward appearance may seem, akin to the heavenly skies, it is rendered meaningless if the individual knowingly indulges in sinful thoughts or actions. The verse emphasizes the idea that true piety and morality are not about external displays of sanctity, but about the purity and righteousness of the mind and heart. It warns against hypocrisy, where people put on a facade of being virtuous while harboring sinful thoughts and intentions internally. In essence, the verse serves as a reminder that appearances can be deceptive, and true virtue lies within one's heart and actions. It encourages introspection, self-awareness, and authenticity in one's spiritual journey.