கத்தியைத் தன் கையில் பிடித்திருப்பவரின் மனம், இரக்கத்தை எண்ணிப் பாராதது போலப் பிறிதொரு உடலைச் சுவைத்து உண்டவரின் மனமும் இரக்கத்தை எணணாது.

படைக் கருவியைப் பயன்படுத்துவோர் நெஞ்சமும், ஓர் உயிரின் உடலைச் சுவைத்து உண்பவர் நெஞ்சமும், அருளுடைமையைப் போற்றக் கூடியவைகள் அல்ல

ஓர் உயிரின் உடம்பைச் சுவையாக உண்டவரின் மனம் கொலைக்கருவியைக் கையில் கொண்டவரின் நெஞ்சம் போல் நன்மையாகி அருளைப் போற்றாது.

Like the (murderous) mind of him who carries a weapon (in his hand), the mind of him who feasts with pleasure on the body of another (creature), has no regard for goodness

Kural 253 meditates on the morality of consuming the flesh of other sentient beings. The verse likens the mindset of a person who indulges in non-vegetarian food to that of someone holding a weapon with intent to harm. Both, according to the verse, have no regard for the virtue of compassion or humanity. The verse is rooted in a deep sense of empathy for all living creatures, a cornerstone of many eastern philosophies. It suggests that indulging in the body of another creature for taste or pleasure is akin to violence, as it disregards the life and existence of that being. It questions not the act of eating itself, but the ethics and morality surrounding what we consume. The verse implies that the act of eating meat is not merely a dietary choice but a moral one, affecting the purity and goodness of one's mind and heart. It urges the reader to consider the impact of their choices, not just on their own body, but also on their character and the world around them. In essence, this verse promotes a lifestyle of non-violence and compassion towards all beings, a principle deeply ingrained in many cultures and philosophies.