அருள் உடையவர்க்கு இவ்வுலகில் துன்பம் வராது; இதற்குக் காற்று உலவும், வளம் மிக்க இந்தப் பேருலகமே சான்று.

உள்ளத்தில் ஊறிடும் அருளின் இயக்கத்தினால் துன்பத்தை உணராமல் கடமையாற்றலாம் என்பதற்கு, காற்றின் இயக்கத்தினால் வலிமையுடன் திகழும் இந்தப் பெரிய உலகமே சான்று

அருளுடையவராக வாழ்கின்றவர்களுக்குத் துன்பம் இல்லை, காற்று இயங்குகின்ற வளம் பெரிய உலகத்தில் வாழ்வோரே இதற்குச் சான்று ஆவர்.

This great rich earth over which the wind blows, is a witness that sorrow never comes upon the kindhearted

This Kural 245 emphasizes the virtue of kindness. Thiruvalluvar, the poet, reflects that those who are filled with compassion and kindness never encounter sorrow. The earth, rich and bountiful, swept by the wind, stands as a testament to this fact. The verse metaphorically uses the image of the earth to depict the benevolent. Just like the earth, that is generous in providing resources to all creatures, a kind-hearted person is also generous and compassionate towards others. And just as the earth does not suffer from the winds that sweep across it, a kind-hearted person does not suffer from sorrows. This verse asserts that kindness shields people from miseries. It encourages the practice of kindness, emphasizing that leading a life filled with compassion and love leads to a life devoid of sorrow. The moral interpretation of this verse is the universal principle that good deeds, like kindness, are rewarded with happiness and peace. In cultural context, this verse upholds the quintessential Tamil virtue of 'Arul' or kindness. The poet states that the world itself stands as a proof to the truth that those who live with kindness and love, live without encountering any sorrow.