ஏதும் இல்லாதவர்க்குக் கொடுப்பதே ஈகை; பிற எல்லாம் கொடுத்ததைத் திரும்பப் பெறும் நோக்கம் உடையதே.

இல்லாதவர்க்கு வழங்குவதே ஈகைப் பண்பாகும் மற்றவர்களுக்கு வழங்குவது என்பது ஏதோ ஓர் ஆதாயத்தை எதிர்பார்த்து வழங்கப்படுவதாகும்

வறியவர்க்கு ஒரு பொருளைக் கொடுப்பதே ஈகை எனப்படுவது, மற்றவர்க்குக் கொடுப்பதெல்லாம் பயன் எதிர்பார்த்து கொடுக்கும் தன்மை உடையது.

To give to the destitute is true charity All other gifts have the nature of (what is done for) a measured return

Kural 221 emphasizes the true essence of charity. It states that genuine charity is when one gives to those who are in dire need, the destitute, without expecting anything in return. This act of giving is born out of compassion and empathy for the less fortunate and is considered the highest form of charity. On the other hand, the kural suggests that any other form of giving, which expects some form of measured return or is done with an ulterior motive, is not true charity. These acts of giving, while not inherently bad, are often driven by self-interest or a desire for reciprocity. They might be forms of trade or investment rather than genuine acts of charity. This verse, therefore, encourages altruistic giving and highlights the importance of selflessness in charity. It urges us to help the needy without any expectation of reward or return, embodying the principle of unconditional love and kindness. It forms a significant part of the ethical and moral teachings of Thiru Kural.