பிறர் பொருளைக் கவர்ந்து அனுபவிக்க எண்ணிப் பழி தரும் செயல்களை, நீதிக்கு அஞ்சுபவர் செய்ய மாட்டார்.

நடுவுநிலை தவறுவது நாணித் தலைகுனியத் தக்கது என்று நினைப்பவர் தமக்கு ஒரு பயன் கிடைக்கும் என்பதற்காக, பழிக்கப்படும் செயலில் ஈடுபடமாட்டார்

நடுவுநிலைமை அல்லாதவற்றைக் கண்டு நாணி ஒதுங்குகின்றவர், பிறர் பொருளைக் கவர்வதால் வரும் பயனை விரும்பிப் பழியான செயல்களைச் செய்யார்.

Those who blush at the want of equity will not commit disgraceful acts through desire of the profit that may be gained

Kural 172 addresses the virtue of fairness and the fear of disgrace. This verse emphasizes that those who value balance and equity, those who feel ashamed when they deviate from justice, will not resort to disgraceful acts out of greed for profit. They are the ones who are sensitive to the moral compass within them and would not risk tainting themselves for transient material gains. The verse also indirectly urges for self-respect and dignity, suggesting that one should never compromise their moral integrity for momentary benefits. It champions the notion that the sense of righteousness should outweigh the enticing allure of unjust profits. In broader terms, the verse underscores the importance of maintaining ethical conduct in all spheres of life, irrespective of the potential gains that might be accrued through immoral means. It promotes the idea that the fear of social disgrace and self-reproach are effective deterrents to wrongdoing, thereby encouraging a societal structure built on fairness and justice.