பெய்யும் இயல்பிலிருந்து மாறி மேகம் பெய்யாது போனால், நீண்ட கடல் கூட வற்றிப் போகும்

ஆவியான கடல்நீர் மேகமாகி அந்தக் கடலில் மழையாகப் பெய்தால்தான் கடல்கூட வற்றாமல் இருக்கும் மனித சமுதாயத்திலிருந்து புகழுடன் உயர்ந்தவர்களும் அந்தச் சமுதாயத்திற்கே பயன்பட்டால்தான் அந்தச் சமுதாயம் வாழும்

மேகம் கடலிலிருந்து நீரைக் கொண்டு அதனிடத்திலேயே பெய்யாமல் விடுமானால், பெரிய கடலும் தன் வளம் குன்றிப் போகும்

Even the wealth of the wide sea will be diminished, if the cloud that has drawn (its waters) up gives them not back again (in rain)

Kural 17 is a profound reflection on the importance of reciprocity and contribution in maintaining the balance of nature and society. The verse uses the water cycle as a metaphor to illustrate this principle. The verse states that even the vast ocean can lose its wealth, if the clouds, which absorb water from the ocean, do not give it back as rain. This metaphor represents the interconnectedness and interdependence of natural elements, and how the lack of contribution from one element can lead to the depletion of another. Applying this to a social context, the verse suggests that individuals who rise to prominence in a society due to its resources and opportunities should give back to that society. If they fail to do so, the society, like the ocean, could face depletion. It emphasizes the importance of sharing and giving back for the sustenance of the collective. In essence, Kural 17 emphasizes the principle of reciprocity, both in nature and in society. It underscores that prosperity is sustained not by hoarding, but by sharing; not by taking, but by giving back. This principle resonates with the core virtues of generosity, responsibility, and social commitment.