என் பேச்சிலும், செயலிலும் அவள் கோபம் கொள்வதால், பேசாமல், அவள் உறுப்புகளின் அழகை எண்ணி அவற்றையே பார்த்திருப்பேன். அதற்கு எவள் உறுப்புப் போல் இருக்கிறதென்று என் மேனியைப் பார்க்கிறீர். என்று சொல்லிச் சினப்பாள்.

ஒப்பற்ற அவளுடைய அழகை நினைத்து அவளையே இமை கொட்டாமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாலும், யாருடன் என்னை ஒப்பிட்டு உற்றுப் பார்க்கிறீர் என்று கோபம் கொள்வாள்

அவளுடைய அழகை நி‌னைத்து அமைதியாக இருந்து நோக்கினாலும், நீர் யாரை நினைத்து ஒப்புமையாக எல்லாம் பார்க்கின்றீர்? என்று சினம் கொள்வாள்.

Even when I look on her contemplating (her beauty), she is displeased and says, "With whose thought have you (thus) looked on my person?"

This Kural verse 1320 explores the theme of love and the misunderstandings that can arise within it. Here, the poet speaks from the perspective of a lovestruck individual who is misunderstood by his beloved. Despite his innocent admiration of her beauty, she misconstrues his gaze as comparing her with others, leading to her displeasure. The verse illustrates how love can sometimes be clouded by insecurity and misinterpretations. The beloved, despite being admired, feels threatened by the mere thought of being compared to others. On the other hand, the lover, despite his pure appreciation for her beauty, is misunderstood. This verse is not merely about romantic misunderstandings, but also serves as a metaphor for human relationships in general. It cautions us to be aware of how our actions can be misinterpreted and emphasizes the importance of clear communication in maintaining harmony in relationships. This verse teaches us that insecurities and misunderstandings can strain even the most loving relationships, and thus, one should tread with sensitivity and understanding.