நான் தும்ம, அவள் இயல்பாகவே வாழ்த்தினாள்; அப்படி வாழ்த்தியவளே மறுபடியும் நீர் இப்போது எவள் உம்மை நினைத்ததால் தும்மினீர், என்று கேட்டு ஊடி அழுதாள்.

தும்மினேன்; வழக்கப்படி அவள் என்னை வாழ்த்தினாள் உடனே என்ன சந்தேகமோ ``யார் உம்மை நினைத்ததால் தும்மினீர்'' என்று கேட்டு, முதலில் அளித்த வாழ்த்துக்கு மாறாக அழத் தொடங்கிவிட்டாள்

யான் தும்மினேனாக; அவள் நூறாண்டு என வாழ்த்தினாள்; உடனே அதை விட்டு யார் நினைத்ததால் தும்மினீர்? என்று கேட்டு அழுதாள்?

When I sneezed she blessed me, but at once changed (her mind) and wept, asking, "At the thought of whom did you sneeze?"

This Thiru Kural verse (1317) delves into the complexities of love and jealousy in human relationships. The verse is a conversation between two lovers, where the man sneezes and the woman, following a traditional custom, blesses him for a long life. However, her emotions take a swift turn as she is overtaken by suspicion and insecurity. She questions him, "At the thought of whom did you sneeze?" This question is based on a superstition that if one sneezes, it is believed someone is thinking of them. Her insecurity makes her worry that another woman might be thinking of her beloved, hence his sneeze. Overwhelmed by these thoughts, she begins to weep, contradicting the blessing she just gave. The verse beautifully captures the delicate balance in love, where trust, insecurity, and possessiveness coexist. It also throws light on the cultural beliefs that existed during the period, showing how they influence human emotions and relationships. Thiruvalluvar, the poet, uses this scenario to depict the depth of love and the intensity of feelings in a relationship.