என் கணவர் என்னைப் பிரிந்து இருந்தபோது அவர் இல்லாததற்குப் பயப்படும்; அவர் வந்துவிட்டால், பிரிவாரே என்று பயப்படும். ஆகவே என் நெஞ்சம் நீங்காத துன்பத்தைப் பெற்றிருக்கிறது.

என் நெஞ்சத்துக்குத் துன்பம் தொடர் கதையாகவே இருக்கிறது காதலரைக் காணவில்லையே என்று அஞ்சும்; அவர் வந்து விட்டாலோ பிரிந்து செல்வாரே என நினைத்து அஞ்சும்

( காதலரைப் பெறாதபோது) பெறாமைக்கு அஞ்சும்; பெற்றால் பிரிவை நினைத்து அஞ்சும்; ( இவ்வாறாக) என் நெஞ்சம் தீராத துன்பம் உடையதாகின்றது.

My soul fears when it is without him; it also fears when it is with him; it is subject to incessant sorrow

This verse from Thiru Kural, Kural 1295, speaks about the constant state of anxiety and fear associated with love. The poet says that their heart is in perpetual distress due to two contradictory fears associated with their beloved. The first fear arises when the beloved is not around. The absence of the loved one can bring about a sense of loneliness, longing, and worry about their well-being, hence leading to fear and anxiety. The second fear arises when the beloved is present. Even though their presence brings joy, there is a lingering fear of an impending separation that can occur at any moment. This fear of losing the loved one or having to part ways can cause as much anxiety as their absence. Thus, the poet's heart is in a constant state of unease, caught between the fear of not having their beloved around and the fear of parting from them. This verse beautifully depicts the bittersweet nature of love, where joy and sorrow are intertwined, leading to continuous emotional turmoil.