ஒருவனை மற்றொருவன் தீயால் சுட்ட புண் உடம்பின்மேல் வடுவாக இருந்தாலும் உள்ளத்துக் காயம் காலத்தில் ஆறிப்போய்விடும். ஆனால் கொடிய வார்த்தைகளால் நெஞ்சைச் சுட்ட வடு அதில் புண்ணாகவே கிடந்து ஒரு நாளும் ஆறாது.

நெருப்பு சுட்ட புண்கூட ஆறி விடும்; ஆனால் வெறுப்புக் கொண்டு திட்டிய சொற்கள் விளைத்த துன்பம் ஆறவே ஆறாது

தீயினால் சுட்ட புண் புறத்தே வடு இருந்தாலும் உள்ளே ஆறிவிடும்; ஆனால் நாவினால் தீய சொல் கூறிச் சுடும் வடு என்றும் ஆறாது.

The wound which has been burnt in by fire may heal, but a wound burnt in by the tongue will never heal

The Thiru Kural verse 129 emphasizes the power and potential harm of words. In this verse, Thiruvalluvar, the poet, makes a comparison between physical and emotional wounds. He states that a physical wound caused by fire might heal over time, even if it leaves a scar. The pain and the damage it causes are largely temporary and external. With time and appropriate treatment, it will eventually heal and may not cause persistent discomfort. However, the wounds inflicted by the tongue, representing harmful or harsh words, never truly heal. These wounds are internal, affecting one's emotions, thoughts, and mental well-being. The pain caused by derogatory words or harsh criticism can linger in the mind, causing prolonged distress and emotional scars. Unlike physical wounds, these emotional or psychological wounds cannot be treated with medicine and may not diminish over time. The pain could be relived every time the incident is remembered. The verse highlights the importance of using words wisely and kindly. It calls for mindfulness in our speech, reminding us of the lasting impact our words can have on others. It encourages us to choose our words carefully to avoid causing unnecessary pain or harm. This aligns with the broader themes of morality, empathy and respect for others found throughout the Thiru Kural.