தன்னை இழுத்துக் கொண்டு போகும் என்று தெரிந்தும், ஓடும் வெள்ளத்துள் பாய்பவர் செயலைப் போல, என் சினம் பலன் அளிக்காது என்று தெரிந்தும் அவருடன் ஊடல் கொண்டு ஆவது என்ன?

வெள்ளம் அடித்துக் கொண்டு போய் விடுமெனத் தெரிந்திருந்தும் நீரில் குதிப்பவரைப் போல, வெற்றி கிடைக்காது எனப் புரிந்திருந்தும், ஊடல் கொள்வதால் பயன் என்ன?

வெள்ளம் இழுத்துச் செல்வதை அறிந்திருந்தும் ஓட் நீரில் பாய்கின்றவரைப் போல், பயன்படாமை அறிந்திருந்திருந்தும் ஊடல் கொள்வதால் பயன் ன்னெ?

Like those who leap into a stream which they know will carry them off, why should a wife feign dislike which she knows cannot hold out long?

The verse 1287 of Thiru Kural talks about the futility of pretense in a relationship, particularly a marital one. In this verse, Valluvar uses the metaphor of jumping into a stream that one knows will carry them away. The leap into the stream is an inevitable surrender to a known outcome, just as a wife's purported dislike towards her husband is a temporary facade that she knows will not last long. The poet questions the reason behind such pretense, as it stands to deliver no real benefit. He suggests that honesty and acceptance should prevail in a relationship, rather than pointless actions that only serve to create temporary discord. This verse is a piece of advice to couples, urging them to refrain from playing emotional games or creating unnecessary conflicts. It emphasizes the importance of being genuine in expressing feelings and emotions, as pretense can lead to misunderstanding and unnecessary strife. The essence of this verse is thus a call to honesty and transparency in relationships, particularly in a marital relationship, where such traits form the foundation of a long and harmonious journey together.