நீ என்னைப் பிரிந்தால் இவை என்னுடன் இருக்கமாட்டா என்று கை வளையல்களைப் பார்த்தாள். துணையாக தன் மெல்லிய தோள்களும் மெலியும் என அவற்றைப் பார்த்தாள்; இவை இரண்டும் நடக்காதபடி நீர் நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்று தன் பாதங்களையும் பார்த்தாள், பிரிந்தால் நானும் உடன் வருவேன் என்ற ஒரு குறிப்பும் இதனுள் இருக்கிறது.

பிரிவு காரணமாகக் கழலக் கூடிய வளையலையும், மெலிந்து போகக் கூடிய மென்மையான தோளையும் நோக்கியவன் காதலனைத் தொடர்ந்து செல்வதென்ற முடிவைத் தன் அடிகளை நோக்கும் குறிப்பால் உணர்த்தினான்

தன்னுடைய வளையல்களை நோக்கி, மெல்லிய தோள்களையும் நோக்கித் தன்னுடைய அடிகளையும் நோக்கி அவள் செய்த குறிப்பு உடன்போக்காகிய அதுவேயாகும்.

She looked at her bracelets, her tender shoulders, and her feet; this was what she did there (significantly)

Kural 1279 is a beautiful verse that captures a woman's silent communication of her love and longing for her beloved. The verse describes a woman who, in the absence of her lover, looks at her bracelets, her tender shoulders, and her feet. This seemingly simple action is laden with deep emotional significance. The reference to the bracelets symbolizes the bond of love and companionship that she shares with her lover. Looking at them could mean that she is contemplating the depth of their relationship and the emptiness she feels in his absence. Her gaze then shifts to her tender shoulders, possibly symbolizing her vulnerability and her need for the comforting presence of her lover. The tender shoulders could also signify the shared burdens and responsibilities in their relationship, which she now has to bear alone. Finally, she looks at her feet, which could be a metaphor for her readiness and willingness to follow her lover wherever he goes. It could also mean that she is contemplating her journey in life, which she wishes to embark on only with her beloved. Overall, through the non-verbal cues and subtle hints, she silently communicates her longing for her partner. Her actions are not just a reflection of her physical solitude, but also her emotional state of yearning for her lover's companionship. This verse is a poignant commentary on the depth of love and longing, expressed through the quiet language of silence.