என்னைப் பிரிந்து போனவர் மிகுந்த காதலுடன் என்னிடம் வருவதை எண்ணி, என் நெஞ்சு வருத்தத்தை விட்டுவிட்டு மகிழ்ச்சியில் கிளை பரப்பி மேலே வளர்கிறது.

காதல் வயப்பட்டுக் கூடியிருந்து பிரிந்து சென்றவர் எப்போது வருவார் என்று என் நெஞ்சம், மரத்தின் உச்சிக் கொம்பில் ஏறிப் பார்க்கின்றது

முன்பு கூடியிருந்த காதலைக் கைவிட்டுப் பிரிந்த அவருடைய வருகை‌யைநினைத்து என் நெஞ்சம் மரத்தின் கிளைகளின் மேலும் ஏறிப் பார்க்கின்றது.

My heart is rid of its sorrow and swells with rapture to think of my absent lover returning with his love

This verse from the Thiru Kural speaks about the profound longing and anticipation experienced by a lover yearning for their beloved's return. The author uses the metaphor of a heart swelling with joy, much like a tree branch reaching for the sky, to underline the immense happiness that the thought of their lover's return brings. The verse captures the essence of love - the separation, the longing, and the anticipation of reunion. It talks about how the lover, who once shared an intimate relationship, has now departed, leaving the speaker in a state of longing. Yet, it is the thought of their beloved returning, presumably with the same affection, that lifts the speaker's spirits. Their heart is no longer burdened with sorrow but swells with joy, similar to how a tree branch grows higher, reaching out to the sky. This verse is a beautiful depiction of the emotional highs and lows experienced in love. It outlines the pain of separation but also the joy of reunion, emphasizing the power of love to uplift spirits even in periods of separation. The underlying moral is that love, despite its challenges, has the power to bring immense joy and anticipation, enough to overcome the sorrow of separation.