காதல் அவரிலர் ஆகநீ நோவது
பேதைமை வாழியென் நெஞ்சு. 1242
Bless O mind! you pine in vain For me he has no love serene
என் நெஞ்சே நீ வாழ்ந்து போ; அவர் நம்மீது அன்பு இல்லாதவராக இருக்க, நீ மட்டும் அவர் வரவை எண்ணி வருந்துவது மூடத்தனமே.
- சாலமன் பாப்பையா
அவர் நமது காதலை மதித்து நம்மிடம் வராத போது, நெஞ்சே! நீ மட்டும் அவரை நினைத்து வருந்துவது அறியாமையாகும்; நீ வாழ்க
- மு.கருணாநிதி
என் நெஞ்சே! வாழ்க! அவர் நம்மிடம் காதல் இல்லாதவராக இருக்க, நீ மட்டும் அவரை நினைந்து வருந்துவது உன் அறியாமையே!
- மு.வரதராசனார்
Is folly, fare thee well my heart!
- Unknown
Kural 1242 is a poignant reflection on unrequited love and the foolishness of longing for someone who does not reciprocate your feelings. It is a conversation with the heart, the seat of emotions, urging it to live on despite the pain of unfulfilled love.
The verse reads, "Is folly, fare thee well my heart!". This is a farewell note to the heart, which continues to love someone who does not return the affection. The speaker is realizing the futility and foolishness of their unreturned affection. They are making a conscious decision to move on, acknowledging that persisting in this one-sided love is nothing more than ignorance or folly.
The various Tamil explanations emphasize the same theme. They translate to, "When they do not appreciate our love and do not come to us, my heart, thinking of them and suffering is ignorance; you live on," "My heart, live! They do not love us, your suffering thinking only of them is your ignorance!" and "My heart, you live on; they do not love us, you alone thinking of their arrival and suffering is foolish."
In essence, this verse speaks about the wisdom in accepting the reality of unrequited love and the need to move forward, rather than dwelling on the pain and longing that it brings.
- ChatGPT 4