(அப்படி) நான் கையை மெல்ல எடுத்ததால் எங்கள் தழுவலுக்கு இடையே குளிர்ந்த சிறுகாற்று நுழைந்தது. இந்த இடைவெளியைக்கூடப் பொறுக்காமல் அவளுடைய பெரிய குளிர்ந்த கண்கள் நிறம் இழந்தன. இப்போது அவை எப்படி இருக்கின்றனவோ?

இறுகத் தழுவியிருந்த போது, இடையே குளிர்ந்த காற்று நுழைந்ததால் அதையே ஒரு பிரிவு எனக் கருதிக் காதலியின் அகன்று நீண்ட கண்கள் பசலை நிறம் கொண்டன

தழுவுதலுக்கு இடையே குளி்ந்த காற்று நுழைய, காதலியின் பெரிய மழை போன்ற கண்கள் பசலை நிறம் அடைந்தன.

When but a breath of breeze penetrated our embrace, her large cool eyes became sallow

Kural 1239 is an evocative verse that explores the depth of romantic intimacy and the sensitivity of lovers. In this verse, Valluvar describes a scenario where the lovers are so close that even a slight breeze that penetrates their embrace is perceived as an intrusion, causing distress. The verse vividly paints the picture of two lovers in a tight embrace, symbolizing their unity and deep affection. The "cool breeze" that enters their embrace is seemingly harmless and gentle, yet it is enough to cause discomfort, as it is seen as a disturbance to their intimate moment. This suggests the intensity of their connection, where even the slightest separation is unbearable. The "large cool eyes" of the lady become "sallow," indicating her sadness at the interruption. Her eyes are compared to a "large rain," suggesting their depth and expressiveness. The change in their color to a sallow, or a sickly yellowish hue, is a metaphor for the emotional distress caused by the separation, however brief it may be. This verse, thus, beautifully encapsulates the profound sensitivity and depth of feelings in a romantic relationship. Even the smallest disruptions are magnified in the context of this intense love, and the lovers crave for uninterrupted togetherness.