காலை அரும்பிப் பகலெல்லாம் போதாகி
மாலை மலரும்இந் நோய். 1227
Budding at dawn burgeoning all day This disease blooms in evening gay
காதல் துன்பமாகிய இப்பூ, காலையில் அரும்புகிறது; பகலில் முதிர்கிறது; மாலைப்பொழுதில் மலர்ந்து விடுகிறது.
- சாலமன் பாப்பையா
காதல் என்பது காலையில் அரும்பாகி, பகல் முழுதும் முதிர்ச்சியடைந்து, மாலையில் மலரும் ஒரு நோயாகும்
- மு.கருணாநிதி
இந்த காமநோய், காலைப்பொழுதில் அரும்பாய்த் தோன்றி, பகற்பொழுதெல்லாம் பேரரும்பாய் வளர்ந்து மாலைப்பொழுதில் மலராகின்றது.
- மு.வரதராசனார்
This malady buds forth in the morning, expands all day long and blossoms in the evening
- Unknown
Kural 1227 beautifully personifies the experience of romantic love as a blossoming flower. The verse metaphorically suggests that love starts budding in the morning, grows throughout the day, and fully blossoms by the evening.
This metaphor is rich with emotional progression. The morning signifies the early stages of love, where it is just starting to form. As the day progresses, the feelings of love grow stronger and deeper, much like a bud growing and preparing to bloom. By the evening, the bud becomes a fully blossomed flower, symbolizing that love has reached its peak, full of intensity and passion.
This verse subtly indicates the consuming nature of love, how it can take over one's thoughts and emotions throughout the day. It also addresses the beauty and intensity of love, as well as its transformative power, much like a bud transforming into a beautiful flower.
In essence, Thiruvalluvar uses the metaphor of a blossoming flower to capture the progression and intensity of romance, highlighting its all-consuming and transformative nature.
- ChatGPT 4