அவர் என்னைப் பிரியாமல் என்னுடன் இருந்தபோது எல்லாம் என் உயிர் வளர வந்த இந்த மாலைப் பொழுது, அவர் என்னைப் பிரிந்து இருக்கும் இப்போது, கொலைக் காலத்திற்கு வரும் கொலையாளிகள் போலக் கருணை இல்லாமல் வருகிறது.

காதலர் பிரிந்திருக்கும்போது வருகிற மாலைப் பொழுது கொலைக் களத்தில் பகைவர் ஓங்கி வீசுகிற வாளைப்போல் வருகிறது

காதலர் இல்லாத இப்போது, கொலை செய்யும் இடத்தில் பகைவர் வருவது போல் மாலைப்பொழுது ( என் உயிரைக் கொள்ள) வருகின்றது.

In the absence of my lover, evening comes in like slayers on the field of slaughter

The Thiru Kural verse 1224 poetically expresses the intense longing and sadness that accompanies separation from a beloved. This verse describes the evening's arrival, in the absence of a lover, as akin to the appearance of ruthless killers on a battlefield. In a deeper sense, the evening symbolizes the end of day and the onset of darkness, both literally and metaphorically. Just as the end of day brings darkness, the absence of the beloved brings a metaphorical darkness, a sense of sorrow and despair, into the life of the one left behind. The battlefield analogy intensifies the feeling of dread and desolation. Much like how the arrival of merciless killers on a battlefield would signal impending doom and destruction, the arrival of evening in the absence of the lover feels like an ominous sign of emotional torment. This verse captures the raw emotion of separation in love. It is a poignant reminder of how deeply the presence or absence of a loved one can affect one's perception of the world. The verse underscores the universal human experience of longing for a loved one's presence and the profound sense of melancholy that accompanies their absence. It serves as a metaphor for the emotional turmoil and distress experienced during moments of separation, regardless of the circumstances. The verse is a powerful expression of the deep emotional impact that love and separation can have on an individual.