என் நெஞ்சில் எப்போதும் வாழும் என்னவர் நான் உறங்கும் போது என் தோளின் மேல் கிடக்கிறார். விழித்துக் கொள்ளும் போதோ வேகமாக என் நெஞ்சிற்குள் நுழைந்து கொள்கிறார்.

தூக்கத்தில் கனவில் வந்து என் தோள் மீது சாய்ந்து இன்பம் தந்தவர், விழித்தபோது எங்கும் போய் விடவில்லை; என் நெஞ்சில் தாவி அமர்ந்து கொண்டார்

தூங்கும்போது கனவில் வந்து என் தோள்மேல் உள்ளவராகி, விழி்த்தெழும்போது விரைந்து என் நெஞ்சில் உள்ளவராகிறார்‌.

When I am asleep he rests on my shoulders, (but) when I awake he hastens into my soul

This verse from Thirukkural is rich in its metaphorical representation of intense love and longing. It beautifully captures the depth of affection and the constant presence of the beloved in the lover's life. The poet says, "When I am asleep, he rests on my shoulders", which signifies the lover's presence even in her dreams. He becomes a part of her subconscious thoughts, offering a sense of comfort and warmth. The imagery of the beloved resting on the lover's shoulders indicates a feeling of closeness and emotional intimacy that transcends the physical realm. The second line, "When I awake, he hastens into my soul" further illustrates the omnipresence of the beloved in the lover's life. Upon waking, the lover feels the beloved's presence within her soul, signifying the deep emotional bond that they share. The beloved is not just a part of her dreams, but also a part of her conscious thoughts, emotions, and existence. He is so deeply ingrained in her being that he becomes a part of her soul. In essence, this verse poignantly depicts the all-encompassing nature of profound love. Whether awake or asleep, the lover is constantly connected to the beloved, demonstrating the inseparability of their souls. It underscores that true love is not limited to physical presence; rather, it permeates the subconscious mind and the soul, creating an enduring bond.