தம்நெஞ்சத்து எம்மைக் கடிகொண்டார் நாணார்கொல்
எம்நெஞ்சத்து ஓவா வரல். 1205
Shame! My heart often he enters Banning me entry into his
காமத்துப்பால்கற்பியல்நினைந்தவர் புலம்பல்
தம் நெஞ்சத்தில் என்னை விலக்கிவிட்ட அவர், என் நெஞ்சத்தில் மட்டும் ஓயாமல் வருவதற்கு வெட்கப் படமாட்டாரோ?
- சாலமன் பாப்பையா
அவருடைய நெஞ்சில் எமக்கு இடம் தராமல் இருப்பவர்; எம் நெஞ்சில் மட்டும் இடைவிடாமல் வந்து புகுந்து கொள்வதற்காக வெட்கப்படமாட்டார் போலும்
- மு.கருணாநிதி
தம்முடைய நெஞ்சில் எம்மை வரவிடாது காவல் கொண்ட காதலர், எம்முடைய நெஞ்சில் தாம் ஓயாமல் வரவதைப் பற்றி நாணமாட்டாரோ?
- மு.வரதராசனார்
He who has imprisoned me in his soul, is he ashamed to enter incessantly into mine
- Unknown
The Kural 1205 can be explained as follows: This verse is a subtle expression of romantic love, conveying the longing and the emotional interplay between two hearts that are deeply in love. The poetess wonders why her lover, who has captivated her heart, or in her words, "imprisoned her in his soul," should feel any reluctance or shame in allowing her the same privilege. In essence, she questions why her loved one, who has claimed such a significant place in her heart, should shy away from allowing her to inhabit his heart in an equally deep and unending manner. The verse captures the depth of her affection and the yearning for an equal reciprocation of her feelings. The cultural context is important here: Tamil society, during the Sangam period, was known for its deep-rooted tradition of courting and romantic love. The verse reflects this tradition, where lovers often expressed their feelings in metaphorical and poetic terms. From a moral perspective, this Kural can be interpreted as a call for openness and mutual trust in a relationship. The poetess, through her question, underscores the importance of mutual understanding and emotional sharing in sustaining love.
- ChatGPT 4