அவர் என்னைப் பிரிகிறபோதே உள்ளத் துன்பத்தையும் பசலையையும் எனக்குக் கொடுத்துவிட்டு அவற்றுக்கு ஈடாக என் அழகையும் வெட்கத்தையம் கொண்டு போய்விட்டார்.

காதல் நோயையும், பசலை நிறத்தையும் கைம்மாறாகக் கொடுத்து விட்டு அவர் என் அழகையும், நாணத்தையும் எடுத்துக் கொண்டு பிரிந்து சென்று விட்டார்

காம நோயையும் பசலை நிறத்தையும் எனக்குக் கைம்மாறாக ‌‌கொடுத்து விட்டு, என் சாயலையும் நாணத்தையும் அவர் என்னிடமிருந்து பெற்றுக் கொண்டார்.

He has taken (away) my beauty and modesty, and given me instead disease and sallowness

This verse from Thiru Kural speaks about the agony of unrequited love. The poet laments the loss of her beauty and modesty due to the overwhelming pain of unreciprocated affection. She personifies her lover as the one who took away her charm and grace, and in return, bestowed her with the ailment of love and a sallow complexion. The verse uses vivid imagery to portray the physical and emotional toll that such a love brings. The disease refers to the profound emotional pain and longing she experiences, while the sallowness symbolises the physical deterioration, perhaps due to lack of care for oneself in the wake of such pain. The poet is essentially voicing a lament of love that is unreturned, detailing the resulting emotional and physical distress. It is a poignant reminder of how love, when not reciprocated, can lead to a deep sense of loss and suffering. The verse encapsulates the profound impact love can have on one's overall well-being.