என் மனம் போலவே என் கண்களும் என்னவர் இருக்கும் ஊருக்குச் செல்ல முடியுமானால், அவை கண்ணீர் வெள்ளத்தில் நீந்தமாட்டா.

காதலர் இருக்குமிடத்துக்கு என் நெஞ்சத்தைப் போலச் செல்ல முடியுமானால், என் கருவிழிகள், அவரைக் காண்பதற்குக் கண்ணீர் வெள்ளத்தில் நீந்த வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டிருக்காது

காதலர் உள்ள இடத்திற்கு என் மனத்தைப்போல் செல்ல முடியுமானால், என்‌ கண்கள் இவ்வாறு வெள்ளமாகிய கண்ணீரில் நீந்த வேண்டியதில்லை.

Could mine eyes travel like my thoughts to the abode (of my absent lord), they would not swim in this flood of tears

The verse 1170 of Thiru Kural speaks about the profound longing and separation felt by a person from their loved one. It metaphorically uses the element of water (tears) to depict the depth of their sorrow and longing. In this verse, the protagonist pleads that if their eyes could travel like their thoughts to the place where their beloved is, they would not be flooded with tears. This is an expression of intense love and separation, where the person's thoughts are always with their absent partner, making them feel their presence even when they are miles away. The inability of the eyes to follow the path of the mind results in a deluge of tears, which is symbolic of the pain of separation. The verse beautifully captures the power of love that transcends physical distance, but at the same time, it also highlights the agony of not being able to be with the person one loves. This verse is a classic example of Thiruvalluvar's ability to express profound emotions in a simple yet powerful way, making it relatable to anyone who has experienced love and longing.