மன்னுயிர் எல்லாம் துயிற்றி அளித்திரா
என்னல்லது இல்லை துணை. 1168
Night's mercy lulls all souls to sleep Keeping but me for companionship
பாவம் இந்த இரவு! இது எல்லா உயிர்களையும் தூங்கச் செய்துவிட்டுத் தனியாகவே இருக்கிறது. இதற்கு என்னைத் தவிர வேறு துணை இல்லை!
- சாலமன் பாப்பையா
`இரவே! உலகில் உள்ள எல்லா உயிர்களையும் நீ உறங்கச் செய்துவிட்டுப் பாவம் இப்போது என்னைத்தவிர வேறு துணையில்லாமல் இருக்கிறாய்.'
- மு.கருணாநிதி
இந்த இராக்காலம் இரங்கத்தக்கது; எல்லா உயிரையும் தூங்கச் செய்துவிட்டு என்னை அல்லாமல் வேறு துணை இல்லாமல் இருக்கின்றது.
- மு.வரதராசனார்
The night which graciously lulls to sleep all living creatures, has me alone for her companion
- Unknown
This verse from the Thiru Kural suggests the poet's experience of loneliness during the night, when all other creatures have been warmly embraced by sleep. The poet conveys the feeling of being singled out by the night, making him its sole companion while others rest. In essence, the verse explores the theme of solitude and isolation, particularly during the night - a time typically associated with rest and tranquility for all living beings. The poet's experience is a stark contrast to this norm, leading to a profound sense of loneliness.
The poet personifies the night as a compassionate entity that puts all living beings to sleep. However, he finds himself awake, alone, and without any companion. This could reflect his state of mind, possibly burdened by worries or thoughts that prevent him from finding the peace that others seem to effortlessly enjoy during the night. This verse is an eloquent illustration of the universal human experience of loneliness, beautifully cast in the backdrop of the silent and solitary night.
- ChatGPT 4