என்னை மணந்தபோதே என்மீது அன்பு காட்டிப் பயப்படாதே, உன்னைப் பிரியமாட்டேன் என்று சொல்லி என்னைத் தேற்றிய அவர் சொல்லை, நான் நம்பியது தவறோ?

பிரிந்திடேன்; அஞ்சாதே எனச் சொல்லியவர் எனைப்பிரிந்து செல்வாரானால், அவர் சொன்னதை நம்பியதில் என்ன குற்றமிருக்க முடியும்?

அருள் மிகுந்தவராய் அஞ்ச வேண்டா என்று முன் தேற்றியவர் பிரிந்து செல்வாரானால் அவர் கூறிய உறுதிமொழியை நம்பித் தெளிந்தவர்க்கு குற்றம் உண்டோ.

If he who bestowed his love and said "fear not" should depart, will it be the fault of those who believed in (his) assuring words ?

This verse from Thiru Kural talks about the trust and faith in relationships, particularly in the context of love and companionship. The verse suggests that if a person, who once bestowed their love and assured another person to have no fear (indicating that they will always be there for them), decides to leave, then it should not be considered as the fault of the person who believed in their words. The verse emphasizes the importance of sincerity and integrity in our words and actions. When we assure someone of our love and support, they place their trust in us based on those words. If we break that trust by leaving them, it should not be the fault of those who trusted us, but rather, it is our failure to uphold our words. In broader terms, this verse can be applied to any relationship or situation where trust and faith are involved. It underscores the moral responsibility that comes with giving assurances and making promises. It is a call to be truthful, reliable, and consistent in our interactions with others.