அவர் பார்வை எனக்கு மகிழ்ச்சிதான். அவர் செயலோ பிரியப் போகிறார் என்ற அச்சத்தைத் தந்து கொண்டிருக்கிறதே!

முன்பெல்லாம் அவரைக் கண்களால் தழுவிக் கொண்டதே இன்பமாக இருந்தது; ஆனால், இப்போது உடல் தழுவிக் களிக்கும் போதுகூடப் பிரிவை எண்ணும் அச்சத்தால் துன்பமல்லவா வருத்துகிறது!

அவருடைய பார்வை முன்பு இன்பம் உடையதாக இருந்தது, இப்போது அவருடைய கூட்டம் பிரிவுக்கு அஞ்சுகின்ற துன்பம் உடையதாக இருக்கின்றது.

His very look was once pleasing; but (now) even intercourse is painful through fear of separation

Kural 1152 delves into the depths of love and the consequential fear of separation experienced by lovers. The verse subtly conveys the pain of anticipated parting that often accompanies intense love. In the past, merely the sight of the beloved used to bring immense joy and pleasure. However, as the bond deepens, the fear of separation sneaks in, transforming even the physical closeness into a source of pain. This is because the lovers start to worry about the inevitable parting that follows their union. The mere thought of separation overshadows the joy of being together, making even the most intimate moments filled with anxiety and fear. This verse highlights the bittersweet nature of love, where joy and fear coexist. It illustrates the paradox that in love, the source of the greatest pleasure can also become the source of deep pain, demonstrating the profound emotional complexities involved in romantic relationships. In essence, Thiruvalluvar, through this verse, unveils the delicate balance of pleasure and pain in love, a sentiment universal to all lovers, transcending cultural and temporal boundaries.