கண்ணுள்ளார் காத லவராகக் கண்ணும்
எழுதேம் கரப்பாக்கு அறிந்து. 1127
My lover in my eyes abides I paint them not lest he hides
என் கண்ணுக்குள் அவர் இருப்பதால் கண்ணுக்கு மை தீட்டும் நேரம் அவர் மறைய நேரும் என்பதை அறிந்து மையும் தீட்டமாட்டேன்.
- சாலமன் பாப்பையா
காதலர் கண்ணுக்குள்ளேயே இருக்கிற காரணத்தினால், மைதீட்டினால் எங்கே மறைந்துவிடப் போகிறாரோ எனப் பயந்து மை தீட்டாமல் இருக்கிறேன்
- மு.கருணாநிதி
எம் காதலர் கண்ணினுள் இருக்கின்றார், ஆகையால் மை எழுதினால் அவர் மறைவதை எண்ணிக் கண்ணுக்கு மையும் எழுதமாட்டோம்.
- மு.வரதராசனார்
As my lover abides in my eyes, I will not even paint them, for he would (then) have to conceal himself
- Unknown
Kural 1127 is a beautiful expression of the depth of love and longing in a romantic relationship. The verse suggests the lover's presence is so deeply felt that they seem to exist within the speaker's very eyes. This metaphorical expression conveys the omnipresence of the beloved in the lover's life, to the extent that the beloved feels inseparable from their own being.
The speaker refuses to even apply paint (or kohl) to their eyes, a common cosmetic practice in ancient Tamil society, out of the fear that it might cause their beloved to hide. This signifies the lover's desire to always see and feel their beloved, without any obstructions or distractions.
The underlying message of this verse is the profound emotional connection between lovers, where they perceive each other as an integral part of their existence. It portrays the deep sense of longing and the fear of separation in love. The verse is a testament to the intensity of love that permeates every aspect of life, even mundane tasks like applying makeup.
In a broader sense, this verse can also be seen as a metaphor for devotion and dedication, where one chooses to renounce even the smallest pleasures or habits for the sake of their beloved or their passion. It's a portrayal of the sacrifices one is willing to make in the name of love or devotion.
- ChatGPT 4