அறுவாய் நிறைந்த அவிர்மதிக்குப் க்குப் போல
மறுவுண்டோ மாதர் முகத்து. 1117
Are there spots on the lady's face Just as in moon that changes phase?
நட்சத்திரங்கள் ஏன் கலங்க வேண்டும்? தேய்ந்து முழுமை பெறும் ஒளிமிக்க நிலாவில் இருப்பது போல என் மனைவியின் முகத்தில் மறு ஏதும் உண்டா என்ன?
- சாலமன் பாப்பையா
தேய்ந்தும், வளர்ந்தும் ஒளிபொழியும் நிலவில் உள்ள சிறுகளங்கம்கூட, இந்த மங்கை நல்லாள் முகத்தில் கிடையாதே!
- மு.கருணாநிதி
குறைந்த இடமெல்லாம் படிப்படியாக நிறைந்து விளங்குகின்ற திங்களிடம் உள்ளது போல் இந்த மாதர் முகத்தில் களங்கம் உண்டோ.இல்லையே.
- மு.வரதராசனார்
Could there be spots in the face of this maid like those in the bright full moon ?
- Unknown
Thirukkural 1117 is a verse from the "Love" chapter, where Valluvar is imaginatively describing the beauty of a woman.
This verse is a metaphorical comparison between the face of a woman and the bright full moon. The poet is querying if there could be any spots or blemishes on the lady's face, similar to the spots we see on the full moon.
The full moon, despite its craters and spots, is often admired for its luminous beauty and peaceful aura. The dark spots, in fact, contribute to the moon's charm by adding depth and character, making it imperfectly perfect. The poet uses this imagery to describe the woman's beauty - she is so beautiful that even if there were any spots or blemishes on her face, they would only add to her charm, much like the moon.
The verse is a celebration of unique beauty, where imperfections are embraced as part of the whole. It's an assertion that true beauty is not about being flawless, but about embracing and owning one's uniqueness and individuality.
In a broader sense, this verse can also be interpreted as a comment on human nature, where our flaws and imperfections make us who we are, adding to our individuality and uniqueness. It teaches us to accept ourselves and others as we are, without seeking perfection.
- ChatGPT 4