இவளை அணைக்கும்போது எல்லாம் வாடிக் கிடந்த என் உயிர் தளிர்க்கும்படி என்னைத் தொடுவதால், இவளின் தோள்கள் அமிழ்தத்தில் செய்யப்பட்டவை போலும்.

இந்த இளமங்கையைத் தழுவும் போதெல்லாம் நான் புத்துயிர் பெறுவதற்கு இவளின் அழகிய தோள்கள் அமிழ்தத்தினால் ஆனவை என்பதுதான் காரணம் போலும்

பொருந்து போதெல்லாம் உயிர் தளிர்க்கும் படியாகத் தீண்டுதலால் இவளுக்கு தோள்கள் அமிழ்தத்தால் செய்யப்பட்டிருக்க வேண்டும்.

The shoulders of this fair one are made of ambrosia, for they revive me with pleasure every time I embrace them

This Thiru Kural verse, Kural 1106, is a passionate expression of the poet's profound love and adoration for his beloved. It is part of the Inbam section of the Thiru Kural, which focuses on the pleasures and aspects of love. In this verse, the poet compares his beloved's shoulders to ambrosia - the divine nectar that bestows immortality in Hindu mythology. He elaborates that every time he embraces her, the contact with her shoulders brings him such intense joy and bliss that it feels life-giving, rejuvenating his spirit and making him feel alive. His use of the term 'ambrosia' signifies her essentiality in his life, as ambrosia is quintessential for the gods' immortality. The verse beautifully encapsulates the idea that love and the physical closeness between two individuals can have a revitalizing and invigorating effect. In summary, this verse exemplifies the power of love and physical intimacy in revitalizing a person, equating the experience to gaining a new lease on life.