நாம் விரும்பும் பொருள்கள் விரும்பியபொழுது விரும்பியவாறே இன்பம் தருவது போல, பூச்சூடிய கூந்தலை உடைய இவள் தோள்கள் இவளுடன் எப்போது கூடினாலும் இன்பம் தருகின்றன.

விருப்பமான பொருள் ஒன்று, விரும்பிய பொழுதெல்லாம் வந்து இன்பம் வழங்கினால் எப்படியிருக்குமோ அதைப் போலவே பூ முடித்த பூவையின் தோள்கள் இன்பம் வழங்குகின்றன

மலரணிந்த கூந்தலை உடைய இவளுடைய தோள்கள் விருப்பமான பொருள்களை நினைத்து விரும்பிய பொழுது அவ்வப் பொருள்களைப் போலவே இன்பம் செய்கின்றன.

Each varied form of joy the soul can wish is found

The Kural 1105 can be interpreted as a vivid depiction of the poet's admiration for his beloved's beauty. The Kural uses a metaphor, comparing the woman's arms adorned with flower garlands to the pleasure derived from achieving one's desires. The first line, "வேட்ட பொழுதின் அவையவை போலுமே" (Vetta poludhin avaiyavai polume), translates to "like the joy of achieving what one aspires for". It implies the joy and satisfaction one experiences when they achieve their desired goals or wishes. The second line, "தோட்டார் கதுப்பினாள் தோள்" (Thottar kadhuppinaal thoal), refers to the arms of the beloved adorned with flower garlands. In the cultural context, women in ancient Tamil society used to decorate their hair and arms with flower garlands as a symbol of beauty and femininity. Putting these together, the Kural essentially means that the sight of the beloved's flower-adorned arms brings as much joy and pleasure as fulfilling one's desires or wishes. It is a metaphorical expression of the intense pleasure one derives from the beauty and companionship of their beloved. Therefore, this verse is a beautiful expression of love and admiration, highlighting how the poet's beloved's beauty brings him immense joy and satisfaction, equating it to the joy of achieving one's desires.