எத்தனை பெரிய அறங்களை அழித்தவர்க்கும் பாவத்தைக் கழுவ வழிகள் உண்டு. ஆனால், ஒருவர் செய்த உதவியை மறந்து தீமை செய்பவனுக்கு வழியே இல்லை

எந்த அறத்தை மறந்தார்க்கும் வாழ்வு உண்டு; ஆனால் ஒருவர் செய்த உதவியை மறந்தார்க்கு வாழ்வில்லை

எந்த அறத்தை அழித்தவர்க்கும் தப்பிப் பிழைக்க வழி உண்டாகும்; ஒருவர் செய்த உதவியை மறந்து அழித்தவனுக்கு உய்வு இல்லை.

He who has killed every virtue may yet escape; there is no escape for him who has killed a benefit

The Kural 110 emphasizes the importance of gratitude and the severity of ingratitude. It states that a person who has disregarded every virtue can still find a way to exist, implying that they might find redemption or a path towards betterment. However, for a person who forgets a good deed done to them and acts ungratefully, there is no hope or redemption. The Kural underscores that ingratitude is one of the worst offenses one can commit, and it is more detrimental than the abandonment of all other virtues. The cultural context here reflects the high value placed on gratitude in Tamil and Indian society in general. Remembering the good that others have done and repaying it in kind is considered a fundamental value, and the breach of this is seen as a significant moral failing. Therefore, the verse pushes for the cultivation of gratitude as a key virtue and warns against the harmful consequences of ingratitude.