நோக்கினாள் நோக்கி இறைஞ்சினாள் அஃதவள்
யாப்பினுள் அட்டிய நீர். 1093
She looked; looking bowed her head And love-plant was with water fed
நான் பார்க்காதபோது, என்னைப் பார்த்தாள்; பார்த்து நாணத்தால் தலைகுனிந்தாள்; இந்த செயல் எங்களுக்குள் காதல் பயிர் வளர அவள் ஊற்றிய நீராகும்.
- சாலமன் பாப்பையா
கடைக்கண்ணால் அவள் என்னைப் பார்த்த பார்வையில் நாணம் மிகுந்திருந்தது; அந்தச் செயல் அவள் என்மீது கொண்ட அன்புப் பயிருக்கு நீராக இருந்தது
- மு.கருணாநிதி
என்னை நோக்கினாள், யான் கண்டதும் நோக்கித் தலைகுனிந்தால், அது அவள் வளர்க்கும் அன்பினுள் வார்க்கின்ற நீராகும்.
- மு.வரதராசனார்
She has looked (at men) and stooped (her head); and that (sign) waters as it were (the corn of) our love
- Unknown
This Kural (1093) speaks of the subtle cues of love and affection in the early stages of a romantic relationship. The poet uses a beautiful metaphor to describe the nuanced communication between two individuals who share a mutual affection.
When the woman looks at the man and then shyly lowers her gaze, it is a subtle sign of her interest and affection. This act of looking and then modestly stooping her head is compared to the watering of a crop. Just like water nourishes the crop and helps it grow, her subtle signs of affection nourish the love that is budding between them. It provides the reassurance and encouragement for their love to flourish.
The poet beautifully captures the unspoken language of love. The verse appreciates the modesty and shyness, which are considered virtuous characteristics in the Tamil culture and are often seen as an expression of genuine love and affection. It also highlights the importance of mutual affection and understanding in nourishing a relationship.
In essence, the verse emphasizes the beauty of the beginning of love, with its subtle signs and signals, and how these small gestures can become the nourishment for a blooming relationship.
- ChatGPT 4