பிச்சை ஏற்பவன் அது கிடைக்காதபோது கோபங்கொள்ளக்கூடாது; வேண்டும்பொழுது பொருள் கிடைக்காது என்பதற்கு அவனுக்கு ஏற்பட்டுள்ள துன்பமே போதுமான சான்றாகும்.

இல்லை என்பவரிடம், இரப்பவன் கோபம் கொள்ளக்கூடாது தன்னைப் போலவே பிறர் நிலைமையும் இருக்கலாம் என்பதற்குத் தன் வறுமையே சான்றாக இருக்கிறதே

இரப்பவன் எவரிடத்திலும் சினம் கொள்ளாதிருக்க வேண்டும், அவன் அடைந்துள்ள வறுமைத் துன்பமே அவனுக்கு அறிவு புகட்டும் சான்றாக அமையும்.

He who begs ought not to be angry (at a refusal); for even the misery of (his own) poverty should be a sufficient reason (for so doing)

This verse from Thiru Kural emphasizes on the disposition one should maintain when asking for help or begging. It underscores the importance of humility and patience in times of need. The verse says that a person who begs or asks for help should not feel anger or resentment if the help is denied. The reason being, their own state of poverty or need itself should serve as a reminder that others might also be in a similar situation and unable to help. The verse also subtly reminds us of the uncertainty and unpredictability of life, where one's circumstances can change rapidly. It encourages empathy and understanding towards those who are unable to lend a hand. In essence, this Thiru Kural verse teaches us humility, patience, and empathy, reminding us to be understanding of others' circumstances, especially when we are in need. It is a moral lesson on maintaining a composed and empathetic demeanor, even in times of distress and need.