நேற்று என்னைக் கொன்றது போன்ற துன்பத்தைத் தந்த இல்லாமை, இன்றும் கூட வருமோ?

கொலை செய்வதுபோல நேற்றுக் கொடுமைப்படுத்திய வறுமை, தொடர்ந்து இன்றைக்கும் வராமல் இருக்க வேண்டுமே என்று வறியவன் ஏங்குவான்

நேற்றும் கொலை செய்தது போல் துன்புறுத்திய வறுமை இன்றும் என்னிடம் வருமோ, (என்று வறியவன் நாள்தோறும் கலங்கி வருந்துவான்).

Is the poverty that almost killed me yesterday, to meet me today too ?

Kural 1048 delves into the experience of those living in poverty. It expresses the dread and despair of a person who has suffered the harsh blows of poverty the day before and wakes up with the fear of facing the same brutal circumstances again today. The verse portrays poverty as a relentless tormentor, almost akin to a murderer, that caused immense pain and suffering the previous day. The lingering question, "Will it come again today?" illustrates the constant anxiety and uncertainty that poverty inflicts on an individual. This verse not only highlights the severity of impoverishment, but it also emphasizes the desperate need for solutions to alleviate such severe hardships. The plea for respite from relentless poverty is a call to society to take responsibility and address this pressing issue. The verse underscores the moral obligation of society to uplift those in destitution and ensure a life of dignity for all. In essence, Thiruvalluvar, through this verse, is calling for compassion, empathy, and action to eradicate poverty and the distress it brings.