இல்லாமை என்ற ஒரு பாவி ஒருவனிடத்தில் சேர்ந்தால், அவன் பிறர்க்குக் கொடுக்க இல்லாதவன் ஆவதால் அவனுக்கு மறுமை இன்பமும் இல்லை; தானே அனுபவிக்க ஏதும் இல்லாததால் இம்மை இன்பமும் இல்லை.

பாவி என இகழப்படுகின்ற வறுமைக் கொடுமை ஒருவருக்கு ஏற்பட்டுவிட்டால் அவருக்கு நிகழ்காலத்திலும், வருங்காலத்திலும் நிம்மதி என்பது கிடையாது

வறுமை என்று சொல்லப்படும் பாவி ஒருவனை நெருங்கினால், அவனுக்கு மறுமையின்பமும், இன்மையின்பமும் இல்லாமற் போகும் நிலைமை வரும்.

When cruel poverty comes on, it deprives one of both the present and future (bliss)

Kural 1042 confronts the harsh reality of poverty, highlighting its debilitating impact on both the present and the future. The verse paints poverty as a malevolent force that not only deprives one of current joy and comfort, but also steals away the potential for future happiness. In the Tamil context, poverty is often viewed as a wicked entity, something that induces a state of 'inmai' or lack, which subsequently leads to suffering. This suffering is not limited to the physical realm, but extends to the emotional and spiritual spheres as well, depriving one of peace and tranquility. The verse underscores the importance of economic stability and prosperity for overall wellbeing. It suggests that without material resources, one cannot enjoy the pleasures of life in the present nor can they look forward to a hopeful, blissful future. Consequently, the verse advocates for social and economic structures that prevent the occurrence of poverty, thus enabling individuals to lead fulfilling lives both in the present and the future. In essence, Kural 1042 underscores the profound distress caused by poverty and underscores the need for its eradication to ensure the holistic wellbeing of individuals.